١
ای ایران ای مرز پرگهر
ای خاکت سرچشمه هنر
دور از تو اندیشه بدان
پاینده مانی تو جاودان
ای دشمن ار تو سنگ خارهای من آهنم
جان من فدای خاک پاک میهنم
:برگردان
مهر تو چون شد پیشهام
دور از تو نیست اندیشهام
در راه تو کی ارزشی دارد این جان ما
پاینده باد خاک ایران ما
٢
سنگ کوهت در و گوهر است
خاک دشتت بهتر از زر است
مهرت از دل کی برون کنم
برگو بیمهر تو چون کنم
تا گردش جهان و دور آسمان به پاست
نور ایزدی همیشه رهنمای ماست
برگردان
٣
ایران ای خرم بهشت من
روشن از تو سرنوشت من
گر آتش بارد به پیکرم
جز مهرت در دل نپرورم
از آب و خاک و مهر تو سرشته شد گلم
مهر اگر برون رود تهی شود دلم
I
Ey Irân ey marze por gohar
Ey xâkat sarcešmeye honar
Dur az to andišeye badân
Pâyande mâni to jâvedân
Ey došman ar to sange xâreyi, man âhanam
Jâne man fadâye xâke pâke mihanam
Bargardân: Mehre to con šod pišeam Dur az to nist andišeam Dar râhe to key arzeši dârad in jâne mâ Pâyande bâd xâke Irâne mâ
II
Sange kuhat dorro gohar ast
Xâke daštat behtar az zarast
Mehrat az del key borun konam
Bargu bimehre to cun konam
Tâ gardeše jahâno dowre âsemân bepâst
Nure izadi hamiše rahnamâye mâst
Bargardân
III
Irân ey xorram behešte man
Rowšan az to sarnevešte man
Gar âtaš bârad be peykaram
Joz mehrat dar del naparvaram
Az âbo xâko mehre to serešte šod gelam
Mehr agar borun ravad tohi šavad delam
Bargardân
1
[ej iːɾɒːn ej mæɾze poɾ ɡohæɾ]
[ej xɒːkæt sæɾtʃeʃmeje honæɾ]
[duːɾ æz to ændiːʃeje bædɒːn]
[pɒːjænde mɒːniː to dʒɒːvedɒːn]
[ej doʃmæn æɾ to sæŋɡe xɒːɾejiː | mæn ɒːhænæm]
[dʒɒːne mæn fædɒːje xɒːke pɒːke miːhænæm]
[bæɾgæɾdɒːn]
[mehɾe to tʃon ʃod piːʃeæm]
[duːɾ æz to niːst ændiːʃeæm]
[dæɾ rɒːhe to kej æɾzeʃiː dɒːɾæd iːn dʒɒːne mɒː]
[pɒːjænde bɒːd xɒːke iːɾɒːne mɒː]